گر عشق نباشد به چه كار آيد دل؟

تبی که حتی با باران وفا نيز آرام نمی شد

 و به تاراج رفتن کلام من و تو

تا که هيچ چيز بجز سکوت در ميان ما نماند

 چهره هايی آرام اما قلبی آشفته و روحی آکنده از حرف من و تو .

 و در اين بی واژگی و بی کلامی من در اشکهايم غوطه ور بودم

 و تو تنها نگاهت بدرقه اشکهايم بود

و تو با نگاهت اشکهای دلم را پاک کردی

وقتی که گونه هايم را نوازش ميکرد